Me gusta Madrid!

Afgelopen weekend was het mijn beurt om als gids te spelen. Ik had namelijk voor de eerste keer bezoek uit Nederland. Mijn zus zou vrijdag om kwart over 12 aankomen en daarom had ik een vrije dag genomen. Het is maar 20 minuutjes met de taxi van mijn appartementje naar het vliegveld, dus had de ochtend nog tijd om het een en ander voor te bereiden. Aangezien ik dit keer in het weekend geen tijd zou hebben om te gaan hardlopen, ben ik vrijdag vroeg opgestaan om alsnog een rondje te kunnen doen.
Eenmaal terug in het appartement aangekomen heb ik de laatste dingetjes schoongemaakt, zodat ik mijn kast kon omtoveren in een super deluxe bed. Zowat alle meubels verschoven om het allemaal te laten passen. En dat zegt natuurlijk iets over de grootte van het bed en niet mijn kamer, toch Priscilla?!
Helaas kon ik niet op de verjaardag van mijn zus zijn, maar toch heb ik het voor elkaar gekregen om haar als eerste te feliciteren om 00:00 uur! Knappe prestatie al zeg ik het zelf aangezien ik in Madrid zit en vriendlief Kees gewoon naast haar zat.
Ondanks ze blij was met mijn telefoontje vond ik het erg jammer dat ik er die dag zelf niet bij kon zijn. Vandaar dat het mij leuke verassing leek om een kleinigheidje mee te nemen naar het vliegveld. En had ik nou net een leuk winkeltje ontdekt dat mij daarmee zou kunnen helpen. Een klein winkeltje midden in de stad dat allemaal lekkere cupcakes verkocht en brownies in hartjes vormen. Het idee was om een klein verjaardagstaartje te overhandigen, maar een verjaardagstaartje zonder kaarsje is natuurlijk geen verjaardagstaartje. Dus vol goede moed liep ik een winkeltje binnen en vroeg in het Engels of zij dit verkochten. Natuurlijk spraken ze geen enkel woordje Engels en ging ik maar over op het spelletje hints. Helaas heb ik gemerkt dat ik er in de loop der jaren niet beter in ben geworden. Wat een genânte vertoning was dit zeg.. De verkoopster wilde mij een roltongen toeter geven! (je weet wel zo´n toeter die uitrolt wanneer je in het tutje blaast). Er kwam net een klant naar de kassa toe gelopen, die in tegenstelling tot mij wel al haar spulletjes had gevonden, de verkoopster vroeg aan de vrouw of ze wist wat ik bedoelde. Dus je raadt het al; ik probeerde het nogmaals uit te beelden. Hoewel ze druk aan het brainstormen waren ging er nog steeds geen lampje bij ze branden. En ik stond daar ondertussen maar een beetje ongemakkelijk lief te glimlachen. Vervolgens kwam er een stel aan dat ook wilde afrekenen. Aangezien ik nog steeds vooraan in de rij stond, vroeg de verkoopster ook of het stel even naar mijn gebaren wilde kijken. Met iets minder zelfvertrouwen en overtuiging dit keer probeerde ik het nogmaals. De man liep weg en kwam tot mijn grote verbazing terug met vales de cumpleaños (KAARSJES!!). Nadat ze allemaal waren uitgelachen en hun vorige gedachtes met elkaar hadden gedeeld en na nog meer gelachen te hebben kon ik dan eindelijk afrekenen. Één ding weet ik zeker dit woord zal ik nooit meer vergeten!
Ik moest doordat het allemaal meer tijd in beslag had genomen dan ik had gedacht toch nog gaan opschieten. Dus, ik hup in de taxi gesprongen en vertelde de beste man dat ik naar het vliegveld moest en bij Terminal 1 moest zijn. Wat denk je?! Wordt ik eerst al bij de verkeerde terminal afgezet en vervolgens ook nog bij de check-in balie. OMG DUDE, ik ga toch niet met alleen een handtas van 30cm bij 25 cm vliegen en een cupcake in mijn handen?! Natuurlijk was Priscilla in plaats van een kwartiertje later (wat normaal altijd het geval is) een kwartier eerder geland, dus daar ging mijn hele verassing. Toch haasste ik mij zo snel mogelijk naar de aankomsthal. En ja hoor daar zag ik haar staan. Net toen ik haar mijn cupcake wilde overhandigen schoot die tussen mijn handen uit. ARE YOU KIDDING ME?!
Gelukkig is het niet zo heel het weekend gegaan. We hebben 3 super daagjes gehad waar ik haar vooral heb laten genieten van de dingen die in Nederland onvoorstelbaar zijn en vooral nog in oktober. We hebben genoten op verscheidene terrasjes met heerlijke cocktails, ontbeten in het park tegenover ons appartement, Marilyn Monroe momentjes gehad in de drukste winkelstraat, bootje gevaren in het Retiro park, overheerlijke tapas gegeten, nachos gegeten op Spaanse wijze en ijsje gegeten die je zelf mocht samenstellen (je kunt wel raden wie weer het meest bescheiden was he)! Ook hebben we een paar indrukwekkende paleizen en vele plaza´s gezien. Ik heb haar kennis laten maken met de metro waar we meteen een serenade kregen (heel ons wagonnetje was aan het mee gieren en de tranen rolden over de wangen door de combinatie van de mooie zangkunsten en het gebrekkige Engels van de voetbalhooligans). Natuurlijk mocht ook het shoppen niet in dit rijtje ontbreken. Om een lang verhaal kort te maken ; het was een topweekendje!
Verder staat er vanavond een fietstour op het programma met Madrid Students. Doordat ik in tijdnood kom als ik zelf moet koken, word ik helaas ´verplicht´om langs de ´Wok to Walk´ te gaan. (Wat vervelend he!) Ook wil ik even meedelen dat ik nog een andere manier heb gevonden om lekker te eten en zelf niet te hoeven koken of iets te halen. Die manier wordt namelijk mede mogelijk gemaakt door Jim van Eersel. Hoewel hij wel de hulp van de website ´koken voor klunzen´ (OMG, de site bestaat echt!) heeft ingeschakeld, smaakte het erg goed!
Ook een kleine bijzaak is dat ik alweer op de helft van mijn werkweek zit. Vrijdag ben ik namelijk vrij, omdat het een nationale feestdag is in Spanje. Vooral kent december veel van deze dagen dat de heiligen worden herdacht. Hoewel ik nog niet precies achter ben wat er vrijdag wordt gevierd zeg ik: lang leve de heilige!!!
Un fuerte abrazo,
Abigail (of volgens Starbucks evigul)