He disfrutado de mi fin de semana!

Dit weekend kwam mijn lieve vriendinnetje kim kijken hoe Miss J zich redt in de grote stad. Afgelopen vrijdag hadden we weer fiesta en daarom kon ik nog eventjes snel alles schoonmaken en boodschapjes doen voordat ik vertrok richting het vliegveld. Aangezien Kim op Terminal 4 aankwam, kreeg ik meteen de kans om Parque del Capricho te bezoeken wat een stukje verder van alles vandaan ligt. Dit was immers niet zo makkelijk als ik gepland had. Hoewel ik wist bij welke metro halte ik moest uitstappen, was ik niet op de hoogte dat ik vervolgens gebruik moest maken van de bus. De namen van de plaatsen waar de bus stopt komen niet overeen met de plaats waar het park ligt. Dit maakte het voor mij een stukje ingewikkelder. Gelukkig zat er ook een señorita te wachten op de bus en kon ik haar om hulp vragen. Hoewel ze er niet helemaal zeker van was waar ik het beste kon uitstappen, wist ze wel dat ik in de buurt kwam met de bus. Zodoende ben ik toch maar ingestapt. Ze zette het gesprek voort in de bus, maar nog 3 andere Spanjaarden begonnen zich ermee te bemoeien. Vervolgens werd ook de hulp van de buschauffeur ingeschakeld en werd het voor mij te moeilijk om alles te volgen. Al de gesprekken liepen door elkaar en ze begonnen steeds harder te praten om als enige er bovenuit te komen. Aangezien er zelfs één man op iedereen gefrustreerd begon te reageren besloot ik om alleen nog maar ja te knikken en net te doen of ik het begreep en te wachten op het signaal dat ik er uit moest. Helaas kwam dat signaal eerder dan verwacht en bleef ik dus ook gewoon ja knikken terwijl ze mij probeerden duidelijk te maken dat ik er uit moest. Toen dan ook eindelijk het kwartje bij mij viel na 2 minuten(!) ben ik snel uitgestapt. Meteen zag ik het park en begreep dan ook niet dat de señorita niet wist bij welke halte ik het beste uit kon stappen. Het beseffen dat er helemaal geen halte was waar ik ben uitgestapt nam minder dan 2 minuten in beslag kan ik jullie vertellen! Hoewel Madrid beschikt over groot aantal parken is ieder park weer heel anders. Ook parque del Capricho is daar geen uitzondering van. Na hier de tijd gedood te hebben, ben ik snel met de taxi (leek me wel zo verstandig) naar de metro gegaan om het laatste stukje af te leggen naar Terminal 4.
Na één uur met een grote grijns op mijn gezicht hebben staan wachten kon ik Kim dan eindelijk doodknuffelen. Samen zijn we even snel richting mijn appartementje gegaan om vervolgens door te kunnen naar Orio om een klein hapje te eten. Meteen kon ik Kim kennis laten maken met heerlijke tapas. Die avond zijn we uit eten geweest bij het restaurant gedeelte van Mercado San Anton. Hier had ik voor ons tweetjes telefonisch in het Spaans gereserveerd! En inderdaad er was om de juiste tijd een tafeltje voor 2 op mijn naam (nou ongeveer mijn naam dan) gereserveerd. Het was super lekker en zag er erg sfeervol uit.
De volgende dag stond er een segway tour op de planning. Deze kende een duur van drie uur dus waren eerst goed gaan brunchen. Ook dit vond Kim een leuk tentje en hebben hier dan ook een goede bodem gelegd. Het is wel gebleken dat ik beter ben in kiezen dan Kim, want iedere keer was er een jaloerse blik vanuit haar kant! Dit was vooral bij de toetjes het geval hé Kimmie! ;)
Eenmaal een lekker broodje achter de kiezen te hebben liepen we richting de meeting plaats voor de segway tour. Tot onze grote verbazing was er tot 3 minuten voor tijd niemand te bekennen. We waren al bang dat we waren opgelicht, maar gelukkig hadden we alleen maar te maken met de mentaliteit van mañaña mañana. In het begin leken het drie lange uren te worden om baas te kunnen blijven van het voertuig. Gelukkig leerden we snel en hebben hem zelfs laten opvoeren. Ik bedoel hier waren we wel voor bekwaam, aangezien we allebei elkaar maar één keer hadden aangereden en Kim maar één keer de sterkte van de muur wilde testen. Ook konden we op een gegeven moment op de segway wat trucjes uitvoeren. Helaas bleek de flamenco dans nog iets te moeilijk voor mij en nog iets minder was dat Kim op dat moment aan het filmen was... De foto´s en andere(!) filmpjes zijn erg leuk geworden. Aangezien onze voetjes gespaard waren gebleven konden we nog een bezoekje brengen aan Mercado San Miguel. Ook wij hebben de verleiding niet kunnen weerstaan om de uitgang te verlaten zonder een paar overheerlijke tapas genuttigd te hebben. Voor de rest zijn we nog wat winkels binnen gelopen, maar aangezien het shoppen hier erg tegen valt waren we hier ook snel mee klaar. Vandaar dat we ons hebben klaar gemaakt op een volgend ladies night dinner! En dit maal stond het lievelingseten van Kim op het menu. Ik ben echter niet zo´n grote fan van sushi, maar ik moet eerlijk bekennen dat ´Miss Sushi´ daar toch wel verandering in heeft weten te brengen. Zelfs de expert onder ons werd verrast door hele nieuwe gerechten en dat moet je van goede huize komen! Het restaurantje heeft veel meer te bieden dan de bij ons bekende Sumo en dan heb ik het niet alleen over de cocktails! We hadden het zo naar ons zin dat het al wat later was toen we ons dessert kregen. Zo laat dat zelfs ´The kitcher´ al naar huis was gegaan, dat kwam onze gebrekkig Engels sprekende ober vertellen. Vandaar dat hij zelf maar wat had gecreëerd (schepijs) en laten we zeggen dat we snappen waarom hij in de bediening staat ;) De volgende dag was ons laatste dagje samen alweer aangebroken. We waren in de middag een klein hapje gaan eten bij 100 montaditos en wat was ik blij dat ik Kim had verteld hoe de mensen hier te werk gaan als ze iets willen stelen. Deze manier probeerde zo ook uit op Kim, maar gelukkig wist ze mijn telefoon te redden. En dit was maar goed ook, want beide hebben we niet echt een goed richtingsgevoel. Daarom had ik zo mijn twijfels toen Kim ons ging leiden naar The Icebar. Maar eerlijk is eerlijk we hebben maar één keer gebruik gemaakt van google maps (we stonden recht voor de deur, ach een kleinigheidje!) We zijn er echter maar kort geweest dus zal ook kort vertellen wat ik ervan vond. De jassen en foto´s waren erg leuk. Snel huiswaarts gegaan om ons om te warmen met een lekkere mok echte Nesquik! Dit was wel nodig want we moesten daarna weer de kou in, maar dit maal om de voetbalwedstrijd Atletico Madrid – Getafé te bewonderen. Bijna hadden we dit spektakel moeten missen. Eerst hadden we al een sprintje moeten trekken om de vergeten lenzen van Kim te gaan halen en vervolgens hadden we wel bewijs van onze betaalde kaartjes maar moesten we onze tickets zelf nog ergens anders ophalen. Eenmaal het loket gevonden moest ik mijn creditcard tonen. Klein probleempje, die is bij mijn zus in Nederland. Gelukkig had ik het gesprek niet verwijderd waar ze mij de gegevens in verstrekt had en dit was bewijs genoeg voor de man om ons de kaartjes te overhandigen. Na vervolgens twee keer de verkeerde ingang binnen te gaan toch nog onze stoelen op tijd gevonden. De sfeer in het stadion en de gulheid van de mensen zijn echt niet te beschrijven. We mochten zo mee genieten van de al aan begonnen broodjes en de pure wishkey. We zijn vaker gefotografeerd dan de voetbalwedstrijd zelf denk ik zo, maar wat was het gaaf om dit mee te maken zeg! Nog 2 keer kunnen juichen en mee lopen te bléren met het ene zinnetje dat we kenden van al de liedjes.

Wat een top weekendje heb ik gehad zeg! En dan nog te bedenken dat er zaterdag weer een geweldig iets op het programma staat; Samen met Charlotte een dagje naar Valencia!

mucho amor para ti!
Abi

p.s. heb er wat foto's bij gezet, vergeet ook die niet te bekijken!