Supriseeeee it's me!

Al weer heel wat weekjes zijn er verstreken sinds mijn vorige verslag. Weekjes waarin ik wederom niet heb stil gezeten. Ik heb echt helemaal mijn draai gevonden op het werk en zelf een netwerk opgebouwd. Tevens word ik in nog steeds meer projecten betrokken en heb ik leuke banden opgebouwd met mijn collega’s. Ik leer ook steeds meer collega’s (beter) kennen door al de personeelsfeestjes die er plaatsvinden. Zo had ook Diesel een feestje ter ere van kerstmis. Het enige minpunt was dat het op een donderdag werd gehouden. Ik kan je wel garanderen dat deze fout nooit meer gemaakt wordt…. Aan het feestje was wederom een thema verbonden namelijk; Aprés ski. Dus ik hoefde mij geen zorgen te maken om een geschikte galajurk aan te schaffen, nee hoor niets te fancy gedoe. Ik kon gewoon met mijn Adidas vest, skibril, mutske, trainingsbroekske en natuurlijk mijn sportsokkies niet te vergeten verschijnen. Eten, muziek & de open bar (vooral dat laatste) hebben ervoor gezorgd dat je je collega’s meteen wel heel goed leert kennen haha! Het was een zeer geslaagd avondje, waardoor ik mijn weg naar huis in de vroege uurtjes weer terug heb weten te vinden. Na een paar uurtjes geslapen te hebben, meldde ik mij weer fris en fruitig op het werk in tegenstelling tot vele andere. Gelukkig kan ik wel tegen drank (Bedankt pap, voor de jarenlange trainingen!) Die vrijdag moest ik ook een aantal samples versturen. Dus, ik pakketjes netjes samen gesteld en op het moment dat ik deze wilde voorzien van namen en adressen, kwam ik erachter dat één van de samples naar mijn collega moest die één vleugel verderop zit….. Tja, wat zal ik zeggen, laten we het er maar vanuit gaan dat hij geen Diesel feestjes bijwoont, of zich anders verdomd goed gedraagt;) Net als alle andere afdelingen, organiseerde ook de marketing department secret santa en een lunch voor kerst voor de afdeling. Naja, organiseren organiseren…. We kwamen er één dag van tevoren achter dat we nog nergens onze lunch hadden besproken. Na heel wat telefoontjes te hebben gepleegd, zat er niets anders op om de fancy standaard voort te zetten en onze lunch te houden bij de kebab zaak om de hoek. Achteraf heeft het al onze verwachtingen overtroffen en hebben we meteen maar een reservering voor volgend jaar gemaakt…. Zou zonde zijn als er dan geen plaats meer is he;) Naast dat ik het op mijn werk naar mijn zin heb, vermaak ik mij ook nog steeds goed in mijn vrije tijd. Zo heb ik laatst een Arsenal wedstrijd mogen bijwonen. Erg moeilijk om daar tickets voor te kunnen bemachtigen (tenminste als je geen maand huur ervoor over hebt), maar dan zat ik dan hoor, op de tribune van de seasoncards. Links van mij alleen maar kerels en rechts van mij zaten allemaal grijze duiven. 4 rijen van mij vandaan, zag ik dan een vrouw, maar ik kon al aan haar hoedje zien dat ze niet wist wie van de 2 Arsenal was. Arsenal-Sunderland was een spannende wedstijd en de mensen om mij heen hebben nog voor wat special touch gezorgd. Echter kan ik wel concluderen dat de generaties van mening verschillen hoe die special touch dan zou moeten klinken. Zo hoorde mijn rechter oor alleen maar OH DEAR, OH DEAR, ÓÓÓÓÓHHHHH DEAR. Terwijl mijn linker oor het moest doen met FUCK OFF, FUCK OFFFFFFFFF YOU IDIOT!! Het was wel iets ander sfeertje als bij de wedstrijd van Atlético Madrid, maar moet toegeven dit had ook zijn ‘charme’. Na deze wedstijd van mij to-do list af te kunnen hebben strepen, stond er alweer een andere wedstrijd op de planning, waardoor Evi & ik mannen in korte broekjes konden bewonderen, namelijk de Rugby derby Oxford – Cambridge. De heenweg er naartoe leverden al hilarische momenten op. Het waaide best wel hard op het moment dat we meeliepen in de mensen massa richting het stadium, waardoor mijn haar recht in mijn ogen terecht kwam en zo mijn hele zicht weg nam. Wel kon ik toen nog net zien dat Evi opeens raar begon te huppelen nadat ze na de grond had gekeken. Aangezien ik niets kon zien op dat moment, trok ik de conclusie dat er dan wat op de grond zou moeten liggen, dus begon ik ook te hinken. Nadat de wind mijn haar weer uit mijn gezicht blies, zag ik hoe raar Evi na mij keek. Wat bleek nou, haar veter was los gegaan en probeerde ze tijdens het lopen weer vast te krijgen…. Dussss waren we daar dan midden in de drukte allebei aan het huppelkutten…… Op wonderbaarlijke wijze hebben we dan toch het Twickenham stadion weten te bereiken. Hoewel ik niet echt bekend ben met alle rugby regels en tevens niet een voorkeur had (voorgaand!) de wedstrijd wie er met de titel vandoor ging, bracht de vrouw achter ons daar wel verandering in hé Evi?! De hele wedstrijd door gilde (nogmaals ze zat meteen achter ons!) ze; come on Oxford, come on! Vanaf dat moment zijn we gaan juichen voor Cambridge. Na deze gezellige drukke dagen, had ik even een netflix avondje (okee, maak en maar dagje van) ingelast. Even mezelf weer opgeladen voor mijn ouders die mij een weekendje kwamen bezoeken. Afgesproken was om ze in het hotel te meeten. Netjes op de afgesproken tijd, was ik in de lounge aan het wachten. Net toen ik uit het raam keek, zag ik een taxi recht voor het hotel stoppen met mijn ouders erin. Het leek mij leuk om ze op te wachten in het lounge gedeelte. Echter gooiden ze al direct roet in het eten, door bijna alweer door te rijden. Toen ben ik toch maar snel naar buiten gelopen om te tegen te houden. Blijkbaar waren de grote letters van het hotel niet genoeg om ze te overtuigen dat ze daar daadwerkelijk moesten zijn….! Hoewel ze echte dorpsmensen zijn, (ja ja, Etten-Leur heeft stadsrechten, I know) moet ik eerlijk toegeven dat ze zich goed hebben kunnen redden in de grote stad. Tuurlijk op een paar dingetjes na dan. Zo moest ik ze nog regelmatig eraan herinneren dat we aan één kant van de roltrap staan, en dat dat dan net de andere kant is als die je nu kiest pap;). Daarnaast werden ze steeds opnieuw geshockeerd door de verschillende soorten mensen die in London lopen. Waarop mijn antwoord iedere keer was, wacht maar tot ik je mijn buurt laat zien;). Moet vast een geruststelling voor ze zijn geweest…En ja hoor, daar waren we dan in Camden Town. Ze hebben hun ogen uitgekeken en dan vooral op de camden lock market, of niet paps?! Het was een geslaagd weekendje waar we vooral van elkaars gezelschap hebben genoten (en ik dan van hun badje). Toen brak het moment aan om weer gedag te zeggen (echter wisten zij niet dat het maar voor 2 weekjes was). Want ja, voor degene die het niet mee hebben gekregen; mijn vriendinnetjes hebben mij geholpen (nou ja, een paar dan hé Vera) om mijn familie te verassen met de feestdagen. En of ze verrast waren…!! Bedoel we hebben de filmpjes om het te bewijzen of niet Mies?! Maandenlange voorbereidingen waren er getroffen, maar het was het allemaal waard. Ik ben blij dat ik deze dagen heb kunnen doorbrengen met de mensen die voor mij het meest betekenen. Trouwens ook fijn om te weten dat mijn werkshirt nog steeds past en dat ik dat meteen heb mogen bewijzen door een aantal salades rond te brengen… Na het nieuwe jaar ingeluid te hebben met een paar drankjes (volgens Sanne en mij dan) was het weer tijd om op het vliegtuig te stappen richting London. De laatste drie weekjes in London zijn ook voor mij alweer in gegaan en dat betekent dat Tirsa (die geen entertainment team nodig heeft natuurlijk) over een paar uurtjes op Engelse bodem staat (tenminste dat is de bedoeling…!)

Fijn weekend alvast luitjes!
Xoxo abi